Od ponad trzydziestu lat Krzysztof Pająk konsekwentnie obrazuje świat i komentuje jego struktury, energię, koloryt. Po cyklach obrazów o rafach koralowych, pejzażach urbanistycznych, układach scalonych, konstelacjach gwiezdnych nadszedł czas malarskich rozważań artysty nad istotą i rolą DNA – kwasu deoksyrybonukleinowego, organicznego związku chemicznego, który pełni w żywych organizmach funkcję nośnika informacji genetycznych. Jego obrazy ciągle ewoluują, dziś oprócz farb akrylowych i olejnych do swoich prac dodaje płatki złota, nawiązując tym samym do sztuki średniowiecza.