• reżyseria: Anna Smolar

Była sobie raz Dziewczynka, która nudziła się sama w domu. Tęskniła za swoją wiecznie zajętą Mamą i bardzo chciała odwiedzić Babcię. Chciała przeżyć przygodę...

Zapraszamy na odczytaną na nowo, ponadczasową opowieść o potrzebie niezależności i pierwszej próbie samodzielnego odkrywania świata. Opowieść o tym, że czasami lubimy się bać, ale też o odwadze, którą nosimy w sobie. Spektakl zanurza nas muzycznym i tajemniczym w świecie, w którym groza i śmiech nieustannie się ścierają, a relacje opowiadane są językiem choreograficznym, w rytmie bębnów na żywo.

Bilet familijny: bilet w cenie 35 zł/os. (dziecko 35zł, opiekun 35zł), do kupienia tylko w kasie teatru.

• Dziewczynka: Maria Dąbrowska
• Matka: Magdalena Wrani-Stachowska
• Babcia: Anna Januszewska
• Syty Wilk: Maciej Litkowski
• Głodny Wilk: Arkadiusz Buszko
• Cień: Konrad Beta
• perkusja: Dominika Korzeniecka / Klaudia Kunc

• przekład: Maryna Ochab
• reżyseria: Anna Smolar
• scenografia i kostiumy: Anna Met
• muzyka: Jan Duszyński, Dominika Korzeniecka
• choreografia: Paweł Sakowicz
• reżyseria światła: Aleksandr Prowaliński, Monika Stolarska
• asystent reżyserki: Konrad Beta

Czego się boisz?  Ale tak naprawdę, w prawdziwym życiu, czego się boisz?  A teraz wyobraź sobie, że temu czemuś patrzysz prosto w oczy,   że to coś ma kształt,   wydaje nawet dźwięki,   może do ciebie mówi.   Co mówi?  I co ty na to?  Czy widzisz czerwień?  Gdzie ona jest?  A kim jest wilk? I jaki jest ten wilk? Kto tak naprawdę odgrywa rolę wilka?   A ty – jaką rolę odgrywasz?  Podobno warto czasem zanurzyć się w głębokim ciemnym lesie, zmierzyć się z bestią i sprawdzić swoje siły, sprawdzić swoją moc.

Anna Smolar

Czerwony Kapturek to czwarty po Jedną ręką, Pinokiu i Kopciuszku spektakl Anny Smolar oparty o tekst współczesnego francuskiego dramatopisarza i reżysera Joëla Pommerat. 

 Podcast Teatralny: Bardzo ufam dzieciom – rozmowa z reżyserką spektaklu Anną Smolar

fot. Daniel Rumiancew, skład: Pełnia Studio

Zadanie finansowane przez miasto Szczecin.

• „Tytułowy kapturek nie będzie tym razem określał bohaterki (…) i to nie myśliwy, ale kobieco-dziewczyńskie przymierze łączące doświadczenie z empatią i siłą młodości przyniesie jej w finale ratunek. (…) Żeby stać się gotową na spotkanie z mrocznym lasem, trzeba najpierw zmierzyć się z kremem waniliowym”.– Magda Piekarska, Teatralny.pl (przejdź do źródła)
• „Bajka ta w pierwotnej wersji miała przestrzegać dzieci przed dzikimi zwierzętami, uczyć, że nie należy zagłębiać się samodzielnie w las. Element grozy, często przejaskrawiony, miał wywrzeć jak najsilniejsze wrażenie na młodych słuchaczach i utrwalić przestrogę. W tym spektaklu jest dokładnie odwrotnie. Mówi o oswojeniu lęku, który często jest niepotrzebnie wyolbrzymiany. O sile, która w nas drzemie. O samodzielności i dzielności kobiet, które niejednokrotnie okazują się odważniejsze od mężczyzn i wreszcie o tym, że nie należy się skupiać na lęku, ale na oswojeniu go. Życie ludzi odważnych jest ciekawsze niż życie zalęknionych”.– Małgorzata Klimczak, Dziennik Teatralny (przejdź do źródła)

• — Program do spektaklu (pdf)

• — Przepis na francuski krem waniliowy, który dziewczynka przygotowała dla swojej babci