| Pon | Wto | Śro | Czw | Pią | Sob | Nie |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |||||
Strona główna Wydarzenie:
Wydarzenie:
"Młyny i wiatraki – element dziedzictwa kulturowego województwa zachodniopomorskiego [wykład]"
zostało przeniesione do archiwum!..
Młyny i wiatraki – element dziedzictwa kulturowego województwa zachodniopomorskiego [wykład]
inne
Środa, 18 maja 2022, g.18:00
Miejska Biblioteka Publiczna w Szczecinie - filia nr 7 - pl. Matki Teresy z Kalkuty, Szczecin, zachodniopomorskie, Polska
Cena biletu: ---
Biblioteka zaprasza na wykład Waldemara Witka z pracowni terenowej Narodowego Instytutu Dziedzictwa w Szczecinie na temat młynów i wiatraków zbudowanych w województwie zachodniopomorskim.
W regionie zachodniopomorskim najważniejsze elementy kulturowe (i zabytkowe) znajdują się wzdłuż rzek. Praktycznie w każdej wsi, czy w historycznej panoramie miast występowały młyny i wiatraki, co zostało udokumentowane w przekazach kartograficznych i ikonograficznych.
Zachowane obecnie historyczne obiekty młyńskie (łącznie z otoczeniem) podlegają w dużej części ochronie konserwatorskiej, na podstawie wpisu do rejestru zabytków lub włączone są do wojewódzkiej, bądź gminnej ewidencji zabytków. Są to z reguły budynki o XIX i XX-wiecznej metryce, murowane i ryglowe, z elementami historycznego wyposażenia znanych niemieckich (np. Miag i Wetzig).
Najokazalej prezentują się młyny wodne, które – niestety – w wielu przypadkach zostały zaadaptowane do innych funkcji. Na tym tle wyróżnia się zespół młyna wodnego w Gryficach, wzniesiony w okresie poł. XIX – l. 30. XX w., złożony z młyna właściwego (z ok. 100 letnim wyposażeniem), spichlerza, urządzeń wodnych (jazy, zastawki, turbiny) oraz domu młynarza. Dawne młyny wodne zostały zaadaptowane na: hotele (np. Stargard Szczeciński), obiekty agroturystyczne (np. Marianowo), lub domy mieszkalne (Dargomyśl).
Trudno sobie wyobrazić historyczny widok wsi zachodniopomorskiej bez wiatraka. Do XIX wieku dominowały drewniane wiatraki „koźlaki”, a następnie upowszechniły się murowane (cylindryczne) wiatraki „holendry”
W wielu miejscowościach zachowały się dawne (zużyte) kamienie młyńskie, wbudowane w wieże kościołów (Sianów, Ostrowice) jako wyraz szacunku dla chleba, a także są elementem małej architektury na wiejskich placach.
Waldemar Witek
Etnograf, główny specjalista w Narodowym Instytucie Dziedzictwa,
kierownik Pracowni Terenowej w Szczecinie
Absolwent UAM w Poznaniu
Autor i współautor dokumentacji konserwatorskich dotyczących zabytkowej architektury (sakralnej, ludowej, rezydencjonalno-folwarcznej, przemysłowej i wojskowej), studiów krajobrazu kulturowego do planów zagospodarowania przestrzennego, programów opieki nad zabytkami, gminnych ewidencji zabytków, projektu „Żywy skansen Słowino”.
Prelegent na międzynarodowych konferencjach: „Anitkon” „Dzieje Wsi Pomorskiej”, „Spotkania Trzebiatowskie”, „Historia i Kultura Ziemi Sławieńskiej”, „Zamki i rezydencje na Pomorzu”, „Henrykowskie Dni w Siemczynie”, „Nadodrzańskie Spotkania z Historią”.
W regionie zachodniopomorskim najważniejsze elementy kulturowe (i zabytkowe) znajdują się wzdłuż rzek. Praktycznie w każdej wsi, czy w historycznej panoramie miast występowały młyny i wiatraki, co zostało udokumentowane w przekazach kartograficznych i ikonograficznych.
Zachowane obecnie historyczne obiekty młyńskie (łącznie z otoczeniem) podlegają w dużej części ochronie konserwatorskiej, na podstawie wpisu do rejestru zabytków lub włączone są do wojewódzkiej, bądź gminnej ewidencji zabytków. Są to z reguły budynki o XIX i XX-wiecznej metryce, murowane i ryglowe, z elementami historycznego wyposażenia znanych niemieckich (np. Miag i Wetzig).
Najokazalej prezentują się młyny wodne, które – niestety – w wielu przypadkach zostały zaadaptowane do innych funkcji. Na tym tle wyróżnia się zespół młyna wodnego w Gryficach, wzniesiony w okresie poł. XIX – l. 30. XX w., złożony z młyna właściwego (z ok. 100 letnim wyposażeniem), spichlerza, urządzeń wodnych (jazy, zastawki, turbiny) oraz domu młynarza. Dawne młyny wodne zostały zaadaptowane na: hotele (np. Stargard Szczeciński), obiekty agroturystyczne (np. Marianowo), lub domy mieszkalne (Dargomyśl).
Trudno sobie wyobrazić historyczny widok wsi zachodniopomorskiej bez wiatraka. Do XIX wieku dominowały drewniane wiatraki „koźlaki”, a następnie upowszechniły się murowane (cylindryczne) wiatraki „holendry”
W wielu miejscowościach zachowały się dawne (zużyte) kamienie młyńskie, wbudowane w wieże kościołów (Sianów, Ostrowice) jako wyraz szacunku dla chleba, a także są elementem małej architektury na wiejskich placach.
Waldemar Witek
Etnograf, główny specjalista w Narodowym Instytucie Dziedzictwa,
kierownik Pracowni Terenowej w Szczecinie
Absolwent UAM w Poznaniu
Autor i współautor dokumentacji konserwatorskich dotyczących zabytkowej architektury (sakralnej, ludowej, rezydencjonalno-folwarcznej, przemysłowej i wojskowej), studiów krajobrazu kulturowego do planów zagospodarowania przestrzennego, programów opieki nad zabytkami, gminnych ewidencji zabytków, projektu „Żywy skansen Słowino”.
Prelegent na międzynarodowych konferencjach: „Anitkon” „Dzieje Wsi Pomorskiej”, „Spotkania Trzebiatowskie”, „Historia i Kultura Ziemi Sławieńskiej”, „Zamki i rezydencje na Pomorzu”, „Henrykowskie Dni w Siemczynie”, „Nadodrzańskie Spotkania z Historią”.
Strona główna Wydarzenie:
Wydarzenie:
"Młyny i wiatraki – element dziedzictwa kulturowego województwa zachodniopomorskiego [wykład]"
zostało przeniesione do archiwum!..
Strona główna Wydarzenie:
Wydarzenie:
"Młyny i wiatraki – element dziedzictwa kulturowego województwa zachodniopomorskiego [wykład]"
zostało przeniesione do archiwum!..
Młyny i wiatraki – element dziedzictwa kulturowego województwa zachodniopomorskiego [wykład]
inne
Środa, 18 maja 2022, g.18:00
Miejska Biblioteka Publiczna w Szczecinie - filia nr 7 - pl. Matki Teresy z Kalkuty, Szczecin, zachodniopomorskie, Polska
Cena biletu: ---
Biblioteka zaprasza na wykład Waldemara Witka z pracowni terenowej Narodowego Instytutu Dziedzictwa w Szczecinie na temat młynów i wiatraków zbudowanych w województwie zachodniopomorskim.
W regionie zachodniopomorskim najważniejsze elementy kulturowe (i zabytkowe) znajdują się wzdłuż rzek. Praktycznie w każdej wsi, czy w historycznej panoramie miast występowały młyny i wiatraki, co zostało udokumentowane w przekazach kartograficznych i ikonograficznych.
Zachowane obecnie historyczne obiekty młyńskie (łącznie z otoczeniem) podlegają w dużej części ochronie konserwatorskiej, na podstawie wpisu do rejestru zabytków lub włączone są do wojewódzkiej, bądź gminnej ewidencji zabytków. Są to z reguły budynki o XIX i XX-wiecznej metryce, murowane i ryglowe, z elementami historycznego wyposażenia znanych niemieckich (np. Miag i Wetzig).
Najokazalej prezentują się młyny wodne, które – niestety – w wielu przypadkach zostały zaadaptowane do innych funkcji. Na tym tle wyróżnia się zespół młyna wodnego w Gryficach, wzniesiony w okresie poł. XIX – l. 30. XX w., złożony z młyna właściwego (z ok. 100 letnim wyposażeniem), spichlerza, urządzeń wodnych (jazy, zastawki, turbiny) oraz domu młynarza. Dawne młyny wodne zostały zaadaptowane na: hotele (np. Stargard Szczeciński), obiekty agroturystyczne (np. Marianowo), lub domy mieszkalne (Dargomyśl).
Trudno sobie wyobrazić historyczny widok wsi zachodniopomorskiej bez wiatraka. Do XIX wieku dominowały drewniane wiatraki „koźlaki”, a następnie upowszechniły się murowane (cylindryczne) wiatraki „holendry”
W wielu miejscowościach zachowały się dawne (zużyte) kamienie młyńskie, wbudowane w wieże kościołów (Sianów, Ostrowice) jako wyraz szacunku dla chleba, a także są elementem małej architektury na wiejskich placach.
Waldemar Witek
Etnograf, główny specjalista w Narodowym Instytucie Dziedzictwa,
kierownik Pracowni Terenowej w Szczecinie
Absolwent UAM w Poznaniu
Autor i współautor dokumentacji konserwatorskich dotyczących zabytkowej architektury (sakralnej, ludowej, rezydencjonalno-folwarcznej, przemysłowej i wojskowej), studiów krajobrazu kulturowego do planów zagospodarowania przestrzennego, programów opieki nad zabytkami, gminnych ewidencji zabytków, projektu „Żywy skansen Słowino”.
Prelegent na międzynarodowych konferencjach: „Anitkon” „Dzieje Wsi Pomorskiej”, „Spotkania Trzebiatowskie”, „Historia i Kultura Ziemi Sławieńskiej”, „Zamki i rezydencje na Pomorzu”, „Henrykowskie Dni w Siemczynie”, „Nadodrzańskie Spotkania z Historią”.
W regionie zachodniopomorskim najważniejsze elementy kulturowe (i zabytkowe) znajdują się wzdłuż rzek. Praktycznie w każdej wsi, czy w historycznej panoramie miast występowały młyny i wiatraki, co zostało udokumentowane w przekazach kartograficznych i ikonograficznych.
Zachowane obecnie historyczne obiekty młyńskie (łącznie z otoczeniem) podlegają w dużej części ochronie konserwatorskiej, na podstawie wpisu do rejestru zabytków lub włączone są do wojewódzkiej, bądź gminnej ewidencji zabytków. Są to z reguły budynki o XIX i XX-wiecznej metryce, murowane i ryglowe, z elementami historycznego wyposażenia znanych niemieckich (np. Miag i Wetzig).
Najokazalej prezentują się młyny wodne, które – niestety – w wielu przypadkach zostały zaadaptowane do innych funkcji. Na tym tle wyróżnia się zespół młyna wodnego w Gryficach, wzniesiony w okresie poł. XIX – l. 30. XX w., złożony z młyna właściwego (z ok. 100 letnim wyposażeniem), spichlerza, urządzeń wodnych (jazy, zastawki, turbiny) oraz domu młynarza. Dawne młyny wodne zostały zaadaptowane na: hotele (np. Stargard Szczeciński), obiekty agroturystyczne (np. Marianowo), lub domy mieszkalne (Dargomyśl).
Trudno sobie wyobrazić historyczny widok wsi zachodniopomorskiej bez wiatraka. Do XIX wieku dominowały drewniane wiatraki „koźlaki”, a następnie upowszechniły się murowane (cylindryczne) wiatraki „holendry”
W wielu miejscowościach zachowały się dawne (zużyte) kamienie młyńskie, wbudowane w wieże kościołów (Sianów, Ostrowice) jako wyraz szacunku dla chleba, a także są elementem małej architektury na wiejskich placach.
Waldemar Witek
Etnograf, główny specjalista w Narodowym Instytucie Dziedzictwa,
kierownik Pracowni Terenowej w Szczecinie
Absolwent UAM w Poznaniu
Autor i współautor dokumentacji konserwatorskich dotyczących zabytkowej architektury (sakralnej, ludowej, rezydencjonalno-folwarcznej, przemysłowej i wojskowej), studiów krajobrazu kulturowego do planów zagospodarowania przestrzennego, programów opieki nad zabytkami, gminnych ewidencji zabytków, projektu „Żywy skansen Słowino”.
Prelegent na międzynarodowych konferencjach: „Anitkon” „Dzieje Wsi Pomorskiej”, „Spotkania Trzebiatowskie”, „Historia i Kultura Ziemi Sławieńskiej”, „Zamki i rezydencje na Pomorzu”, „Henrykowskie Dni w Siemczynie”, „Nadodrzańskie Spotkania z Historią”.
Strona główna Wydarzenie: