„Symfonia fantastyczna. Epizod z życia artysty”, op. 14 Hectora Berlioza jest jednym z najbardziej znanych dzieł urodzonego w Liège kompozytora, a zarazem jednym z najznamienitszych utworów orkiestrowych wczesnego romantyzmu. Sławę w świecie muzycznym przyniósł Fantastycznej fakt, że jest ona jednym z pierwszych dzieł, do którego kompozytor dołączył literacki, autorski program.

Został on opublikowany we francuskim dzienniku „Le Figaro” w 1830 roku na kilka dni przed pierwszym wykonaniem symfonii c-moll Berlioza.

Kompozytor miał zamiar przedstawić muzyką różne momenty z życia artysty. Plan do instrumentalnego dramatu bez tekstu musi być z góry wyjaśniony. Program niniejszy należy przeto uważać za jakby mówiony tekst opery, przedstawiający charakter i wyraz następujących po sobie części.

I część. Marzenia, namiętności. Autor przyjmuje, że młody muzyk w owym stanie duszy, który słynny pisarz Chateaubriand określa tak trafnie jako „fale namiętności”, spostrzega po raz pierwszy kobietę, łączącą w sobie wszystkie uroki wyśnione w marzeniach o idealnej istocie. Zakochuje się do szaleństwa. Kaprys losu sprawia, że obraz ukochanej ukazuje mu się wraz z muzyczną myślą, taką idée fixe. Oto powód nieustannego powracania melodii rozpoczynającej pierwsze Allegro.

II część. Bal. Artysta, otoczony gwarem zabawy, podziwia wspaniałości natury. Ale wszędzie ściga go obraz ukochanej i odbiera mu spokój.

III część. Scena na wsi. Wieczorem na wsi słyszy z oddali głosy dwóch pasterzy. Okolica, poszum drzew, złudne nadzieje wzajemnej miłości – wszystko splata się razem, dając jego sercu nadzwyczajny spokój, a myśl kierując ku radości. Spodziewa się, że wkrótce nie będzie już sam. Ale jeśli umiłowana go zawiedzie? Nadzieję i lęk, radosne oczekiwanie i posępne przeczucia wyraża Adagio.

IV część. Marsz na stracenie. Ponieważ artysta przekonał się, że ta, którą uwielbia, nie odwzajemnia jego miłości, nie potrafi go zrozumieć, a nawet jest go niegodna, truje się, zażywając opium. Zbyt słaba dawka narkotyku nie zabija go, lecz pogrąża w ciężkim śnie. Artysta śni, że zamordował ukochaną i został skazany na śmierć. Prowadzony jest na miejsce stracenia, stając się świadkiem własnej egzekucji.

V część. Sabat czarownic. Młody muzyk widzi się pośród zgrai dziwnych postaci, które zebrały się na jego pogrzebie. Wybranka serca także przybywa na ten sabat, witana okrzykami radości. Rozpoczyna się ceremonia.

Osobną muzyczną opowieść w swoich utworach snuje gwiazda współczesnej muzyki, pochodzący z Chin kompozytor Tan Dun. W swoim koncercie kontrabasowym „Wolf Totem” wyraźnie nawiązuje do sił tkwiących w nieokiełznanej naturze wilka, którą ma oddać pełna wirtuozowskich momentów partia solowa kontrabasu.

Tan Dun od lat podbija serca słuchaczy na całym świecie. Sławę przyniosła mu muzyka napisana do filmów „Hero” oraz „Przyczajony tygrys, ukryty smok”.

Partię kontrabasu w koncercie wykona Edicson Ruiz. Pochodzący z Wenezueli muzyk już w wieku siedemnastu lat podjął pracę w Filharmonii Berlińskiej, przez co stał się jednym z najmłodszych muzyków związanych z tą orkiestrą. Słuchaczy na całym świecie zachwyca głębokim i aksamitnym dźwiękiem oraz perlistą techniką.

Artyści:
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Szczecinie
Edicson Ruiz - kontrabas
Rune Bergmann - dyrygent

Utwory:
Efrain Oscher - Barroqueana Venezolana nr 4 na kontrabas i orkiestrę kameralną
Antonin Dvořak - Symfonia nr 6 D-dur op. 60