Kiedy przed laty rówieśnicy Michała Bajora słuchali Beatlesów, on również zafascynowany słuchał ich wspaniałych piosenek. Ale równolegle wsłuchiwał się w utwory włoskich i francuskich wykonawców. Festiwale w San Remo i piosenki Aznavoura, czy Piaf, były dla niego wyznacznikiem gustu dobrej estrady, od kolorowych włoskich po mądre francuskie przeboje. Po te ostatnie artysta sięgał w swoim muzycznym życiu wielokrotnie. ,

Kiedy przed laty rówieśnicy Michała Bajora słuchali Beatlesów, on również, zafascynowany, nucił ich ponadczasowe piosenki, lecz równolegle wsłuchiwał się w utwory włoskich i francuskich wykonawców. Festiwale w San Remo czy piosenki Edith Piaf i Charlesa Aznavoura były dla niego wyznacznikiem gustu dobrej estrady - od kolorowych włoskich po mądre francuskie przeboje. Po te ostatnie artysta sięgał w swoim muzycznym życiu wielokrotnie.

Tym razem Michał Bajor postanowił przemieszać swoje muzyczno włosko-francuskie fascynacje, które w większości pierwszy raz nagrał na płycie i zbudował z nich koncert. Najnowszy recital Michała Bajora jest bardzo zróżnicowany - od przejmującej "Je sui malade" Dalidy, poprzez kolorowe "Couleur cafe" Serge'a Gainsburga czy roztańczone "Quando, quando", aż po dramatyczny "Hymn miłości" Edith Piaf.

Recital, zatytułowany "Kolor Cafe" zawiera piosenki w świetnych, w większości nowych tłumaczeniach  Rafała Dziwisza, ale i utwory z oryginalnymi tekstami włosko-francuskimi, w stylowych aranżacjach Wojciecha Borkowskiego i z udziałem wspaniałych muzyków.