Tradycyjne greckie pieśni lat 20. i 30. ubiegłego wieku w interpretacjach duetu Skolias & Bester w aranżacjach na orkiestrę Jarosława Bestera.

Rebetiko to rodzaj greckiej muzyki miasta, która kształtowała się od końca XIX wieku do lat 50. ubiegłego stulecia, by w drugiej połowie XX wieku przeżyć renesans. W 2017 roku rebetiko zostało wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.



Już sama próba charakterystyki gatunku brzmi jak zapowiedź naprawdę niezwykłego wieczoru: synteza elementów muzyki europejskiej, muzyki z różnych regionów Grecji, greckich prawosławnych śpiewów liturgicznych, modalnych tradycji bliskowschodnich i muzyki kawiarnianej. Tak jak inne gatunki miejskich subkultur, rebetiko kształtowało się w szczególnych warunkach.

Słowa piosenek oddają ciężkie realia życia ludzi na marginesie: zbrodnie, używki, ubóstwo, prostytucję i przemoc, ale także życia codziennego: miłość, erotyzm, małżeństwo, pracę, wojnę, śmierć, wygnanie, egzotykę… Jak wyjaśnił Elias Petropoulos: Miejscem narodzin rebetiki było więzienie i melina narkotykowa. To tam pierwsi rebetes stworzyli swoje piosenki. Śpiewali cichymi, ochrypłymi głosami, niezmuszani, jeden po drugim, a każdy śpiewak dodawał zwrotkę, która często nie miała związku z poprzednią. Pieśń często trwała godzinami. Nie było refrenu, a melodia była prosta i łatwa.

Duet Skolias & Bester to eksperymentalny projekt muzyczny, w którym punktem wyjścia dla twórczych poszukiwań oraz interpretacji jest tradycyjna muzyka grecka. Wybrane utwory tego nurtu przetwarzają we właściwy sobie sposób, tworząc mozaikę współczesnych brzmień, szeroko rozumianych improwizacji. Nie trzeba nikogo przekonywać, że Skolias i Bester to wielkie muzyczne osobowości. Każdy z nich wytworzył swój własny artystyczny świat. „Rebetiko Poloniko” pokazuje, jak wspaniale te światy mogą się przenikać, wzmacniać wzajemnie i dostarczać słuchaczom doznań najwyższej próby – napisał o projekcie Piotr Rytowski.